الهام‌بخشی به دانش‌آموزان برای آینده: ضرورت تغییر رویکرد مدارس و ارتباط با دنیای کار
به نقل از فوربس، ژان ادی رئیس و مدیرعامل انجمن کمک‌هزینه تحصیلی دانشجویان آمریکا در ادامه به وضعیت ترک تحصیل در جامعه آمریکا و نقش مدارس در این رابطه پرداخته است:
به نقل از منابع خبری در کشور ایالات متحده آمریکا به‌طرز تکان‌دهنده‌ای جوانان در حال ترک تحصیل هستند و اکثر جوانان بدون اینکه بدانند چه چیزی در آینده می‌خواهند انجام دهند و با مهارت‌های بسیار کم یا حتی بدون مهارت‌های قابل استفاده در بازار کار مواجه هستند. بر اساس آمار مرکز ملی آمار آموزش کشور آمریکا، این افراد معمولاً بخشی از ۱۳ درصد از جوانان ۱۸ تا ۲۴ ساله را تشکیل می‌دهند که پس از ترک مدرسه، نه در حال تحصیل هستند و نه شاغل می‌باشند. برای کمک به تعداد بیشتری از کودکان در یافتن هدف خود، والدین، سرپرستان، مربیان، معلمان و راهنماها باید زودتر اقدام کنند تا به آن‌ها در پرورش امید و چشم‌انداز کمک نمایند. تشویق دانش‌آموزان به فکر کردن درباره زندگی پس از مدرسه، بخش حیاتی این پازل است.
با این حال، ما همچنین نیاز داریم که متفاوت فکر کنیم و درباره اینکه موفقیت آینده چگونه به نظر می‌رسد، صحبت کنیم. کمک به کودکان برای درک این موضوع که مدرک دانشگاهی تنها راه موفقیت نیست و طیف گسترده‌ای از مسیرهای پس از دبیرستان در دسترس آن‌هاست، بخش مهمی از این فرآیند است. بسیاری می‌پرسند: این کار و این گفتگوها درباره آینده، چه زمانی باید آغاز شود؟
انجمن آموزش فنی و حرفه‌ای آمریکا، تأکید می‌کند که (به دلایل مختلف مبتنی بر شواهد) دوره راهنمایی زمان ایده‌آلی برای شروع برنامه‌های کشف و بررسی شغل برای دانش‌آموزان است. با این حال، چنین برنامه‌هایی در مدارس راهنمایی آمریکا معمول نیستند و بیشتر یک استثنا محسوب می‌شوند.
مدارس برای مدت‌های طولانی به طور نسبی در انزوا عمل کرده‌اند، اما بهترین برنامه‌ها (همان‌طور که من و همکارانم با تحلیل درس‌های آموخته‌شده از ۲۲ مدرسه در ماساچوست که با استفاده از کمک‌های مالی به بررسی مشاغل می‌پرداختند، شناسایی کرده‌ایم) زمانی اتفاق می‌افتند که مربیان اولویت را به شبکه‌سازی، نوآوری و ایجاد روابط می‌دهند. این برنامه‌ها در مدارسی اجرا می‌شوند که رهبران فضایی را در جدول برنامه‌ریزی استراتژیک خود برای حرفه‌ای‌ها و الگوهای جامعه ایجاد می‌کنند. این مدارس، که در گزارش درباره بهترین روش‌ها برای همکاری با مدارس راهنمایی به منظور ایجاد برنامه‌های پایدار بررسی مشاغل مورد توجه قرار گرفته‌اند، مربیان خلاقی دارند که از نظر چگونگی و مکان الهام بخشیدن به دانش‌آموزان نوآوری می‌کنند، از جمله برگزاری فرصت‌های شغلی موقت، ساخت مراکز نوآوری و راه‌اندازی برنامه‌های مبتنی بر مهارت‌های مورد نیاز نیروی کار همسو هستند.
برنامه‌های بررسی مشاغل به دانش‌آموزان فرصت‌های امن و ساختارمند می‌دهند تا الهام بگیرند، مهارت‌ها را توسعه دهند و سرمایه اجتماعی بسازند. تجربه‌هایی مانند مربی‌گری، کارآموزی جوانان و روزهای شغلی مجازی می‌توانند مسیرها را تغییر دهند. یک مربی از مدارس عمومی میلفورد درباره برنامه بررسی مشاغل خود بیان نموده: «در این فرایند کنجکاوی و پرسش‌گری دانش‌آموزان افزایش یافت و بحث‌های مرتبط با امیدها و رویاهای فردی در سراسر مدرسه آغاز شد». بررسی مشاغل می‌تواند به ویژه برای دانش‌آموزان از زمینه‌های محروم و همچنین آن‌هایی که از جمعیت‌هایی هستند که به طور تاریخی در آموزش عالی و نیروی کار به حاشیه رانده شده‌اند، تأثیرگذار باشد.
یک مربی از مدارس عمومی اسپرینگفیلد در گفتگو با همکارانم درباره موفقیت برنامه بررسی مشاغل خود بیان نمود: «ما شاهد بوده‌ایم که دانش‌آموزان با حرفه‌ای‌های صنعت تعامل داشته‌اند و بازخورد و بینش‌هایی درباره حرفه‌شان دریافت کرده‌اند. ما دیده‌ایم که دانش‌آموزان ارتباطاتی بین آنچه یاد می‌گیرند برقرار می‌کنند. همچنین شاهد افزایش مشارکت دختران رنگین‌پوست در زمینه‌های مهندسی بوده‌ایم.»
یک جلسه مربی‌گری ممکن است اولین محیطی باشد که یک دانش‌آموز راهنمایی احساس آزادی می‌کند تا درباره علایق خود صحبت کند. یک نمایشگاه شغلی می‌تواند منجر به اولین گفت‌وگوی یک دانش‌آموز دبیرستانی با یک حرفه‌ای شاغل شود. یک جلسه مشاهده شغلی، ممکن است اولین باری باشد که یک دانش‌آموز نزدیک به فارغ‌التحصیلی، زندگی خود را فراتر از آموزش دوره‌های دبیرستانی تصور می‌کند.
یک شرکت‌کننده کلاس ششم در برنامه بررسی مشاغل اسپرینگفیلد با همکارانم در میان گذاشت: «من دوست داشتم که توانستیم بسیاری از گزینه‌های شغلی را ببینیم و آزمایش کنیم، نه فقط آن‌هایی که به عنوان موفق‌ترین شناخته می‌شوند. این به ما اجازه داد تا خودمان باشیم.» در سال ۲۰۲۵، برنامه‌های بررسی و کشف مشاغل نباید به عنوان فرصت‌هایی که بهتر است برای دانش‌آموزان پدید آید در نظر گرفته شوند و نباید استثنایی در برنامه‌های درسی معمول باشند؛ بلکه باید به عنوان تجربه‌های ضروری برای همه دانش‌آموزان دوره راهنمایی در نظر گرفته شوند.
هر کودک سزاوار این است که صدای خود و هدفش را پیدا کند. هر مدرسه، بدون توجه به موقعیت جغرافیایی، بودجه یا وضعیت نیروی انسانی، می‌تواند این امر را محقق کند به شرطی که متفاوت درباره هدف مدرسه، آنچه از یادگیری و موفقیت انتظار دارد و این که چه کسانی بهترین موقعیت را برای ایجاد هیجان و انگیزه در دانش‌آموزان نسبت به آینده دارند، فکر کند.