آیا تشکیل نهادهای جهانی برای نظارت بر کشورهای صاحب فناوری قابل اجراست؟
به نقل از ایسنا، کیوان نقره کار – کارشناس حوزه ارتباطات و فناوری اطلاعات با اشاره به موضوع انفجارهای اخیر پیجرها در لبنان و با تاکید بر اهمیت امنیت سایبری اظهار کرد: از زمانی که فناوری گسترش یافت و در زندگی ما توسعه پیدا کرد، در کنار همه مزایا، معایب قابل توجهی هم در لایه‌های مختلف به همراه داشت.
وی افزود: یکی از ایرادات این موضوع می‌تواند در حوزه فرهنگی و به واسطه وجود سایت‌های ویژه بزرگسالان باشد که در اختیار کودکان قرار می گیرد یا ارتباطات مجازی و مسائلی باشد که این روزها از آن به عنوان جنگ نرم یا حملات سایبری یاد می‌شود و موضوع اصلی ماست.
این کارشناس حوزه ارتباطات و فناوری اطلاعات با طرح این سوال که آیا به خاطر وجود این مشکلات و شرکت‌هایی که در زمینه فناوری و تکنولوژی هستند، همه باید صرفا سازنده یا مصرف‌کننده باشند، تأکید کرد: باید گفت که به این صورت نیست که همه کشورها تکنولوژی‌ها را داشته باشند و البته امکان‌پذیر هم نیست اما راهکار مورد نظر تعریف استاندارد و تشکیل نهادهای جهانی برای کسانی است که این خدمات را ارائه می دهند تا در صورت وقوع چنین مسئله‌ای به صورت خواسته یا ناخواسته هزینه‌ای را مانند تحریم یا جریمه بدهند.
نقره کار تشریح کرد: در یک موقعیت موضوع تهدید سایبری می‌تواند از جنس باج‌افزاری باشد که شرکت یا هکر نفوذکننده به دنبال رویکرد اقتصادی است اما ممکن است در موقعیتی از جنس جنگ نرم باشد تا آسیب پذیری شبکه را نشان بدهند و یا بیشتر رویکرد سیاسی و امنیتی در آن مطرح باشد؛ در چنین شرایطی همه کشورها باید خود را در این زمینه ارتقاء بدهند.
او تأکید کرد: اما اینکه صرفا بخواهیم فناوری را تحریم و از نرم‌افزارهای داخلی استفاده کنیم، راهکار مناسبی نیست چراکه بعضا نرم‌افزارهای ما نشان داده‌اند که امنیت لازم را ندارند و این در شرایط است که نرم‌افزارهای بین‌المللی به دلیل مشتری‌های خارجی مجبورند پروتکل‌های امنیتی بیشتری را رعایت کنند.
وی ادامه داد: این سوال باید مطرح شود که آیا همه کشورها می‌توانند به طور مثال چیپست بسازند؟ در این مرحله است که باید پروتکل‌های جهانی، رعایت احتیاط و نیروهای متخصص وجود داشته باشند تا این آسیب‌ها به حداقل رسانده شود.
او درباره راهکارهای لازم برای بحث امنیت سایبری توضیح داد: قطعا بحث آموزش و فرهنگ‌سازی همیشه و در هر حوزه‌ای نیاز است و باید به آن توجه شود. اما در بحث نرم‌افزار و اپلیکیشن‌ها، می‌توان آنهایی را که مشابه بازارهای بین‌المللی نبوده و کابران کمتری دارند، بومی کرد اما مشکل جایی به وجود می‌آید که نرم‌افزار مشابه خارجی که عموم مردم از آن استفاده می‌کنند، بدون در نظر گرفتن کیفیت خدمات ارایه شود؛ در این جا است که مشکل رخ می‌دهد و مردم استقبال نمی‌کنند و حتی امکان هک هم وجود دارد.
این کارشناس تصریح کرد: بنابراین برای کاربران عمومی بهتر است از نرم‌افزارهایی که استاندارهای جهانی دارند، استفاده شود؛ همچنین در سطح کاربرهای تخصصی و اقتصادی، اگر نرم‌افزار ایرانی باکیفیت باشد، خودشان از آن استقبال می‌کنند.